امام حسن مجتبی(ع)

امیر المؤمنین علی(ع) فرمودند:
«رسول خد بر ما وارد شددست حسنم را گرفت و آن را بر سینه ی خود چسباندو فرمود: پدر و مادرم فدای تو بادهرکه مرا دوست می دارد پس از این حسنم را دوست بدارد.»
امام صادق (ع) فرمود:
»امام حسن عابد ترین مردم زمان و بافضیلت ترین زمان خویش بود و  هرگاه به سفر حج می رفت با پای پیاده و گاهی با پای برهنه راه می پیمودو چون به یاد رگ و قبر و زنده شدن مردگان و گذتن ار سراط می افتادفریاد می کشید وومدهوش می گشت.«